Yeşil sendrom!

Yeşil sendrom!


Üç vakte kadar kendi teknolojimizi dünyaya satacağız.
IMF'nin masasında meze olmaktan kurtulup, icra kurulu denilen masadaki kral koltuğunda arkamızı dönüp "Bir zamanlar fakir ama gururlu bir ülke vardı. Hatırladınız mı" sözleriyle başlayan beylik cümleler kuracağız.
2 bin bilmem kaçta dünyanın en büyük bilmem kaçıncı ekonomisi olacağız.
Birkaç 10 yıl sonra petrolle banyo yapıyor olacağız.
Ormanda 100 nükleer gücüne ulaşıp milyarlarca liracıklarımızın artık sahibini efelendiren akar kokar enerji kaynaklarına akmasını önleyeceğiz.
Mars'a astronot pardon Türk Dil Kurumu'nun deyimiyle Uzay Adamı gönderip NASA'ya Mars yüzeyinde horonla nanik yapacağız. Bu arada artık TÜSİAD bile Adam kelimesini çıkarıp yerine İnsan kelimesini kullanırken TDK niye uzaya kadın göndermekten imtina etmektedir, bunu anlarsam Mars'a değilse bile Ay'a yapılacak ilk Türk uzay yolculuğuna aday olurum.

KAFAMIZDAKİ VİRÜS: BENJAMİN
Bunları biraz mizahi bir dille yazdıysam da her şakada bir gerçek payı vardır. Bunları biz ulus olarak eninde sonunda yaparız. Neleri başarmadık ki.
Fakat bunları yapmak için önümüzde ufak bir engel var. Üstelik bu engel son derece ölü bir engel: Benjamin Franklin.

BU ÖLÜ ADAMI HAFİFE ALMAYIN
Sakın dalga geçmeyin. 100 dolarlık banknotun üzerindeki ölü adam hiç de öyle hafife alınacak bir engel değil.
Taksiye binerim taksici sorar.
Bakkala girerim mesleğimi öğrendikten sonra bakkal sorar.
Berberin "traş ederken uyuma" diye ettiği muhabbet kim olduğunu öğrenir öğrenmez aynı mevzuya kayar.
Ramazanını kutlamak istersin anan baban bile aynı soruyu sorar.
Sorunun başındaki hitap değişir sadece. Abi, kardeş, birader, evladım değişir ama "Dolar ne olur" sorusu değişmez.
Zannedersiniz bakkalın biriken veresiye defterinde aylık yekün 1000 TL değil de 600 dolardır.
Berber çırağı sanırsınız bahşişini 5 dolarlık banknotlar halinde alır.
Taksici sanki para üstünü 5 sentler halinde verecektir.
Sanki ana babalar çeyizlik tabak çanak yerine sandıklara dolar balyaları dizer.

KAÇ DOLARINIZ VAR?
Sormadan edemiyorum böyle durumlarda. Yahu kaç dolarınız var? Ya da kaç dolar borcunuz var.
Alın size basit bir hesap: Dolar kuru yarın 1.6 TL olsa bugün aldığınız 1000 dolarınız size 165 TL kazandırır. Ama yarın hemen dolar 1.6 TL olsa, bunun anlamı bildiğiniz devalüasyondur zaten. Dolayısıyla işler hiç de iyiye gitmiyor demektir. Üç beş aya kadar ekmeğe, makarnaya, tüpe, doğalgaza, elektriğe gelen zamlarla ödeyeceğiniz bedel zaten aylık 500-600 TL'yi geçer.
Hadi diyelim dolar borcunuz var. Dolar yarın 1 TL'ye inse ekonomi allak bullak olur. Türk Lirası bir günde yüzde 30 değerlenmiş olur ki, bu size yine yol, su, elektrik olarak dönmez. Dolar üzerinden maaş almadığınız sürece enflasyon olarak döner. 3 ay sonra bilemediniz 6 aya kadar dünyadaki en maliyetli yaşamı süren vatandaşlardan biri haline gelebilirsiniz.

Lafı çok uzatmaya gerek yok. Elinizde bulunan üç beş lira karşılığı doların veya üç beş liralık dolar bazındaki borcunuz dolar 2 liraya çıktı veya 1 liraya düştü diye ne sizi zengin eder ne de sizi batırır. Bırakın da bu işi tüccarlar, büyük sanayiciler veya olmadı hükümetler, merkez bankaları düşünsün. Kaldı ki eğer büyük para spekülatörü değilseniz dolara yatırım yapmak veya dolarla borçlanmak cesaretini nerden bulursunuz.

FİKREN 'DOLARİZE'YİZ
Ama hayatımızın en merak edilen sorularından biri "dolar ne olur" olmaya devam ederse, fikren dolarize bir memleketin vatandaşları olarak bizim için, yazının ilk başında söylediğim cümleler mizah yazılarına konu olmaya devam eder. Yani kafamızdaki Benjamin'i def etmeden güçlü ülke olmak da TL'yi Alman'ın cüzdanına koydurtmak da yalan değilse bile yalan olur.